Τώρα, μια νέα μελέτη στην επιθεώρηση Circulation Research, επίσης της Αμερικανικής Ένωσης Καρδιολογίας, έρχεται να συμπληρώσει τα ευρήματα αυτά, καθώς παρουσιάζει μία ακόμη εμπλοκή της ορμόνης στην καρδιαγγειακή λειτουργία, που αυτή τη φορά σχετίζεται με την υγεία των αρτηριών.
Η νέα μελέτη δείχνει ότι τα υψηλά επίπεδα της ελεύθερης θυροξίνης (FT4) στο αίμα, ακόμη κι αν δεν ξεπερνούν το ανώτατο φυσιολογικό όριο, συσχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο αθηροσκλήρωσης και θανάτου από καρδιακά αίτια σε μεσήλικες και ηλικιωμένους.
Η μελέτη αφορούσε 9.420 άτομα με μέση ηλικία τα 65 έτη (57% γυναίκες) και οι ερευνητές εστίασαν σε δύο θυρεοειδικές ορμόνες: τη θυρεοειδοτρόπο ορμόνη (TSH) και την ελεύθερη θυροξίνη (FT4). Αναλύθηκε επίσης το ιατρικό ιστορικό των συμμετεχόντων, με έμφαση στους συμμετέχοντες που εκδήλωσαν αθηροσκλήρωση και/ή έχασαν τη ζωή τους από στεφανιαία νόσο, εγκεφαλοαγγειακή νόσο ή άλλη πάθηση σχετική με τις αρτηρίες.
Η FT4 είναι μια ορμόνη που παράγεται από τον θυρεοειδή αδένα, η οποία βοηθά στον έλεγχο του ρυθμού με τον οποίο ο οργανισμός αξιοποιεί τη διαθέσιμη ενέργεια. Αθηροσκλήρωση ονομάζεται η διαδικασία κατά την οποία τα τοιχώματα των αρτηριών αυξάνονται σε πάχος και χάνουν την ελαστικότητά τους λόγω συσσώρευσης λιπαρών ουσιών.
Έπειτα από περίοδο παρακολούθησης 8,8 ετών κατά μέσο όρο, οι ερευνητές κατέγραψαν 612 καρδιαγγειακούς θανάτους σχετιζόμενους με την αθηροσκλήρωση και 934 καρδιαγγειακά επεισόδια σχετιζόμενα με την αθηροσκλήρωση. Μεταξύ των συμμετεχόντων, τα υψηλά επίπεδα FT4 συσχετίστηκαν με:
– διπλάσιο κίνδυνο ασβέστωσης των αρτηριών, έναν δείκτη αθηροσκλήρωσης,
– 87% μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιαγγειακού επεισοδίου σχετιζόμενου με την αθηροσκλήρωση,
– διπλάσιο κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου σχετιζόμενου με την αθηροσκλήρωση.
«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι η μέτρηση της FT4 μπορεί να βοηθήσει ώστε να εντοπίζονται τα άτομα που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο αθηροσκλήρωσης» σχολιάζει η Arjola Bano, ερευνήτρια σε θέματα ιατρικής και επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Εράσμους του Ρότερνταμ. «Μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να αποσαφηνίσουν τους ακριβείς μηχανισμούς που εξηγούν τη σύνδεση της λειτουργίας του θυρεοειδούς και της αθηροσκλήρωσης, προκειμένου να αναγνωριστούν πιθανοί στόχοι για μελλοντικές προληπτικές στρατηγικές» προσθέτει.
