Κλινικές και πειραματικές μελέτες έχουν αναδείξει τη σημασία του ενδομήτριου περιβάλλοντος στη σωματική αύξηση, την ανάπτυξη και τη συμπεριφορά του παιδιού, αλλά και στην υγεία και νοσηρότητα στην ενήλικη ζωή. Ένα αντίξοο ενδομήτριο περιβάλλον συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για μεταβολικές, καρδιαγγειακές, νευροενδοκρινικές και ψυχολογικές/ψυχιατρικές διαταραχές στην παιδική και την ενήλικη ζωή. Κατα τη διάρκεια της κύησης, το έμβρυο προσαρμόζεται στα στρεσσογόνα ερεθίσματα κυρίως με τη μεσολάβηση του συστήματος στρες, οι βιολογικοί μεσολαβητές του οποίου αποτελούν κυρίως το σύνδεσμο μεταξύ του μη-ευνοικού εμβρυικού περιβάλλοντος και της νοσηρότητας στην ενήλικη ζωή.

Το ενδομήτριο περιβάλλον επιδρά στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου και ειδικότερα στη δομή και τη λειτουργία του, αυξάνοντας την ευαλωτότητα του ατόμου για νευροαναπτυξιακές και ψυχιατρικές διαταραχές. Η επίδραση του ενδομήτριου περιβάλλοντος είναι ιδιαίτερα σημαντική, λόγω της αναπτυξιακής πλαστικότητας του εγκεφάλου.

Κατά τη διάρκεια της κύησης, συμβαίνει η διαφοροποίηση βασικών εγκεφαλικών σχηματισμών, ενω οι αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον, που είναι φυσιολογικά κρίσιμες για την πλαστική ανάπτυξη του εγκεφάλου, μπορεί να συντελέσουν σε ήπιες διαφοροποιήσεις της εγκεφαλικής ανάπτυξης. Οι διαφοροποιήσεις αυτές, μπορεί με τη σειρά τους να οδηγήσουν προοδευτικά, ή να προδιαθέσουν σε σοβαρότερες νευροψυχιατρικές διαταραχές στην ενήλικη ζωή.

Η αναγνώριση και αντιμετώπιση τόσο των ιατρικών/βιολογικών όσο και των ψυχοκοινωνικών παραμέτρων που σχετίζονται με το στρες κατα την κύηση αποτελεί στρατηγική μείζονος σημασίας για την πρόληψη των νευροψυχιατρικών, μεταβολικών και καρδιαγγειακών νοσημάτων της ενήλικης ζωής.

Πηγή: boro.gr