Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο θάνατος, όπως ακριβώς και η ζωή, είναι μια διαδικασία. Το πρώτο στάδιο αυτής της διαδικασίας ονομάζεται κλινικός θάνατος. Διαρκεί από τέσσερα έως έξι λεπτά και ξεκινά όταν διακόπτεται η αναπνοή και η καρδιά σταματά να διοχετεύει αίμα. Στο διάστημα αυτό, μπορεί να υπάρχει αρκετό οξυγόνο ώστε να αποφευχθούν μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες. Άλλα όργανα, όπως τα νεφρά και τα μάτια, παραμένουν επίσης ζωντανά κατά τον κλινικό θάνατο.
Το δεύτερο στάδιο ονομάζεται βιολογικός θάνατος. Τα κύτταρα αρχίζουν να καταστρέφονται και τα όργανα σταματούν να λειτουργούν. Μερικές φορές οι γιατροί αναστέλλουν το βιολογικό θάνατο δημιουργώντας συνθήκες τεχνητής υποθερμίας. Στην τεχνητή υποθερμία, το σώμα τίθεται σε θερμοκρασία χαμηλότερη από τη φυσιολογική. Με τη βοήθεια αυτής της τεχνικής, οι γιατροί εμποδίζουν την εκφύλιση των κυττάρων και μπορούν να επαναφέρουν ασθενείς που έχουν υποστεί ανακοπή καρδιάς.
Αυτά τα δύο διακριτά στάδια έχουν μελετηθεί και κατανοηθεί πλήρως από τους ερευνητές, ωστόσο παραμένει άγνωστο τι συμβαίνει μετά τον κλινικό και το βιολογικό θάνατο. Για να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, οι ερευνητές έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους στην ανάλυση της επιθανάτιας εμπειρίας (NDE).
Η επιθανάτια εμπειρία μπορεί να εκδηλωθεί όταν το άτομο είναι κλινικά νεκρό, βρίσκεται κοντά στο βιολογικό θάνατο ή αναμένεται σύντομα να χάσει τη ζωή του.
Τα άτομα που έχουν βιώσει κάτι τέτοιο αναφέρουν παρόμοιες εμπειρίες: νιώθουν ότι επιπλέουν, ότι κινούνται γρήγορα μέσα σε ένα τούνελ και κατευθύνονται προς το φως ή ότι βλέπουν ένα αγαπημένο πρόσωπο που έχει πεθάνει.
Μελέτες έχουν υποδείξει ότι οι επιθανάτιες εμπειρίες αποτελούν μια μορφή συνειδητού ονείρου ή συνδέονται με την έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο.
