Το 1984, η Α άρχισε να ακούει φωνές στο κεφάλι της. Οι φωνές αυτές την καθησύχασαν και της είπαν πως θέλουν να τη βοηθήσουν, καθώς είχε κάποιο πρόβλημα υγείας για το οποίο η ίδια δε γνώριζε.

Δικαίως πανικοβλημένη, η Α επισκέφτηκε έναν ψυχίατρο, ο οποίος της έγραψε αντιψυχωσικά φάρμακα.

Οι φωνές σταμάτησαν μετά από μερικές βδομάδες θεραπείας και η Α αποφάσισε να πάει διακοπές για να ξεχάσει το περιστατικό.

Όσο βρισκόταν στο εξωτερικό, και ακόμα υπό τη χορηγία των φαρμάκων, οι φωνές επέστρεψαν και την ενημέρωσαν πως πρέπει να επιστρέψει επειγόντως στην Αγγλία για να κάνει εξετάσεις, καθώς, όπως έλεγαν, είχε έναν όγκο στον εγκέφαλο. Οι φωνές της είχαν δώσει και οδηγίες μάλιστα, για ένα πρότυπο κέντρο υπολογιστικής τομογραφίας στην πόλη στην οποία διέμενε. Αφού επισκέφτηκε ξανά τον ψυχίατρο, ο άντρας της την πήγε στη διεύθυνση που της υπέδειξαν οι φωνές, με σκοπό να την καθησυχάσει. Βέβαια αποδείχτηκε πως οι φωνές έλεγαν την αλήθεια.

Ο ψυχίατρός της αποφάνθηκε πως η καλύτερη μέθοδος θα ήταν να κάνει την τομογραφία για να πειστεί η ίδια πως δεν είχε κάποιο πρόβλημα, αφού δεν εμφάνιζε κανένα περεταίρω σύμπτωμα της ασθένειας.

Μετά από κάποια διαπραγμάτευση, ο ψυχίατρός της κατάφερε να πείσει το προσωπικό του κέντρου υγείας να να υποβληθεί στην τομογραφία, η οποία οδήγησε και σε επαναληπτική εξέταση, το πόρισμα της οποίας ήταν πως είχε ένα μηνιγγίωμα στον εγκέφαλό της.

Σαστισμένοι με την έκβαση της εξέτασης, οι γιατροί την υπέβαλαν σε επέμβαση που στέφθηκε με επιτυχία.

Έχοντας σταματήσει τα αντιψυχωσικά, και ξυπνώντας από τη νάρκη, τη γυναίκα περίμεναν για άλλη μια φορά οι φωνές, οι οποίες της είπαν πως είναι πολύ χαρούμενες που μπόρεσαν να τη βοηθήσουν, την αποχαιρέτησαν, και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν για πάντα.

12 χρόνια αργότερα, ξαναήρθε σε επικοινωνία με τον ψυχίατρό της για να τον ενημερώσει πως χαίρει άκρας υγείας και να τον ευχαριστήσει που τη βοήθησε σε μια τόσο περίεργη και απίστευτη περίσταση. {πηγή}