Mία άλλη υγειονομική κρίση εξελίσσεται τη χρονιά της πανδημίας. Πρόκειται για την κρίση της ψυχικής υγείας των παιδιών, που αν και ζουν κρυμμένα στην απομόνωση, γεμίζουν ανησυχία γονείς και εκπαιδευτικούς.

Κλεισμένοι στο σπίτι, οι μαθητές περνούν πολλές ώρες της ημέρας τους καθηλωμένοι μπροστά σε μία οθόνη ηλεκτρονικού υπολογιστή, νιώθοντας την έλλειψη των φίλων και των δασκάλων τους. Κάποια παιδιά έχουν απογοητευτικά αποτελέσματα στις εξετάσεις τους, άλλα παθαίνουν κατάθλιψη, ενώ άλλα πρέπει να επιβιώσουν σε οικογένειες που μαστίζονται από την ανεργία. Κάποιοι άλλοι μαθητές, πάλι, φροντίζουν, ή θρηνούν, δικούς τους ανθρώπους που χάθηκαν από την COVID-19, η οποία μέχρι σήμερα έχει οδηγήσει στον θάνατο περισσότερους από 411.000 Αμερικανούς.

Ηδη, τα ψυχικά προβλήματα είναι σήμερα ο πρωτεύων λόγος που όλο και περισσότερα παιδιά επισκέπτονται τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, όπως καταγράφεται από έρευνα του Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων και Πρόληψης (CDC) των ΗΠΑ.

Την περίοδο της πανδημίας, από τον Μάρτιο μέχρι τον Οκτώβριο, κατέληξαν στα νοσοκομεία λόγω ψυχικών διαταραχών 31% περισσότερα παιδιά ηλικίας 12 έως 17 ετών και 24% περισσότερα παιδιά ηλικίας 5 έως 11 ετών, συγκριτικά με την ίδια περίοδο του 2019.

Το βαρύ αποτύπωμα της πανδημίας όμως θα παραμείνει για πολύ, αφού πετάξουμε τις μάσκες και βγούμε από την καραντίνα. Η Τζένιφερ Ρόθμαν, επικεφαλής της Εθνικής Συμμαχίας για τα Ψυχικά Νοσήματα, τονίζει ότι «όλοι οι μαθητές παλεύουν καθημερινά.

Ακόμα και αυτοί που πριν από την πανδημία δεν είχαν κανένα ψυχιατρικό σύμπτωμα, σήμερα έχουν». Είναι βέβαιο ότι τα πιο ευάλωτα παιδιά είναι εκείνα που υποφέρουν περισσότερο, καθώς η διατάραξη της οικογενειακής γαλήνης και η οικονομική δυσπραγία είναι μεγαλύτερη, έχουν ελαττωμένη πρόσβαση στις υπηρεσίες ψυχικής υποστήριξης και διαθέτουν λιγότερα ηλεκτρονικά μέσα προκειμένου να «συνδεθούν» με το σχολείο τους.

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η εμπειρία της καραντίνας στο σπίτι διαφέρει σημαντικά ανάλογα με το κάθε παιδί. Πολλά από αυτά δίνουν τη δική τους μάχη: παιδιά που δεν σηκώνονται από το κρεβάτι, που σταματούν να τρώνε, που αυτοτραυματίζονται, που απομονώνονται μακριά από την οικογένεια και τους φίλους. {https://www.kathimerini.gr}